บนบกหรือในทะเล เมื่อม้าลาย เนื้อทราย หรือแม้แต่แพลงก์ตอนเกิดผล ความอุดมสมบูรณ์ของผู้ล่าก็ไม่เพิ่มขึ้นมากนัก การวิเคราะห์ใหม่เสนอให้Ian Hatton ผู้เขียนร่วมการศึกษาจาก McGill University ในมอนทรีออลกล่าวว่า ความสัมพันธ์ระหว่าง ผู้ล่ากับเหยื่อ — ผู้ล่าเพิ่มขึ้นในอัตราที่น้อยกว่าเหยื่อของพวกมัน — ปรากฏขึ้นในการศึกษามวลรวมของสัตว์กินเนื้อชั้นนำในสวนสาธารณะของแอฟริกา และความสัมพันธ์แบบเดียวกันนี้ดูเหมือนว่าจะใช้ได้กับทะเลสาบ มหาสมุทร และในทวีปอื่นๆ สำหรับนักล่าชั้นนำที่แตกต่างจากสิงโตและแพลงก์ตอนสัตว์ Hatton และเพื่อนร่วมงานรายงานในScience 4 กันยายน
คณิตศาสตร์ที่อธิบายความสัมพันธ์ดังกล่าว เรียกว่ากฎกำลัง
ได้รวมเอาเลขชี้กำลัง (กำลัง) เพื่อเชื่อมโยงการเปลี่ยนแปลงในปัจจัยหนึ่ง (ชีวมวลของนักล่า) กับอีกปัจจัยหนึ่ง (ชีวมวลของเหยื่อ) ในกรณีนี้ เลขชี้กำลังอยู่ที่ประมาณ 0.75 ซึ่งบ่งชี้ว่าสิ่งมีชีวิตต่อหน่วยพื้นที่ของนักล่าเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วน้อยกว่ามวลชีวภาพของเหยื่อ
Hatton กล่าวว่า “แปลก” คืออะไรคืออัตราสัมพัทธ์ของการเติบโตของนักล่าต่อการเติบโตของเหยื่อนั้นสังเกตจากคณิตศาสตร์เดียวกันหรือ & frac34; กฎอำนาจ ซึ่งนักสรีรวิทยาใช้ในการประมาณความสัมพันธ์ในระดับสปีชีส์ เช่น เมแทบอลิซึมพื้นฐานเปลี่ยนแปลงอย่างไรตามขนาดร่างกายของสปีชีส์
บางทีเสียงสะท้อนของกฎทางสรีรวิทยาเหล่านี้อาจเป็นเรื่องบังเอิญ Hatton กล่าว แต่ยังมีอะไรอีกมากมายให้ค้นหาว่าอะไรเป็นสาเหตุของความสัมพันธ์ของกฎอำนาจ
ความสัมพันธ์ระหว่างนักล่าและเหยื่อที่สังเกตได้เติบโต
ขึ้นจากปริญญาเอกของ Hatton งานที่เริ่มต้นด้วยการศึกษานักล่าและเหยื่อในสวนสาธารณะในแอฟริกา Hatton ขุดค้นข้อมูลที่เก็บถาวรเกี่ยวกับนักล่าที่โดดเด่นทั้งห้า (สิงโต เสือดาว เสือชีตาห์ ไฮยีน่า และสุนัขป่า) และสัตว์กินหญ้าที่มีกีบเท้าซึ่งเป็นเหยื่อหลักของพวกมัน จากการศึกษา 190 ชิ้นจาก 23 พื้นที่ธรรมชาติที่ได้รับการคุ้มครอง เขาและเพื่อนร่วมงานได้คำนวณจำนวนเนื้อสัตว์กินเนื้อทั้งหมดในสวนและจำนวนเนื้อเหยื่อทั้งหมดที่สนับสนุน
PREDATOR LAGนักล่า (แท่งสีส้ม) ไม่ได้เพิ่มขึ้นเร็วเท่าเหยื่อ (แถบสีน้ำเงิน) โดยสังเกตจากความล่าช้าที่คาดการณ์ได้ ดังแสดงในการวิเคราะห์จากอุทยานในแอฟริกา แต่ละตารางแสดงความสัมพันธ์ของเหยื่อกับสิ่งมีชีวิตต่อหน่วยพื้นที่ของนักล่าในอุทยานแห่งเดียว เส้นประแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์จะเป็นอย่างไรหากทั้งผู้ล่าและเหยื่อเพิ่มขึ้นตามสัดส่วน
IA HATTON ET AL / SCIENCE 2015
การดูผลรวมเป็นส่วนสำคัญในการค้นหารูปแบบ “ถ้าคุณดูสิงโตและม้าลาย นักล่าและสัตว์กินเนื้อ คุณจะไม่เห็นอะไรเลย มันก็แค่ความรก” ฮัตตันกล่าว แต่หลังจากตรวจสอบความสัมพันธ์ของนักล่าชั้นนำทั้งหมดกับเหยื่อรายใหญ่ทั้งหมดของพวกเขาแล้ว “นั่นคือสิ่งที่เริ่มน่าสนใจ”
เมื่อ ¾ ความสัมพันธ์เพิ่มขึ้นนักวิจัยสงสัยว่าการวิเคราะห์ดังกล่าวจะเปิดเผยในชุมชนอื่น ๆ อย่างไร ข้อมูลไม่มีอยู่ในรายละเอียดดังกล่าวที่อื่น แต่ Hatton และเพื่อนร่วมงานพบว่าเหมือนกัน ¾ กฎหมายอำนาจทำนายว่าเสือโคร่งจะเพิ่มขึ้นตามเหยื่อหลักในพื้นที่คุ้มครองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างไร และหมาป่าเพิ่มขึ้นเมื่อเหยื่อเป็นเหยื่อในอเมริกาเหนืออย่างไร นักนิเวศวิทยาจำนวนมากได้ไตร่ตรองถึงโลกของทะเลสาบและแพลงตอนในมหาสมุทรเพื่อสร้างข้อมูลเกี่ยวกับว่าแพลงก์ตอนสัตว์เพิ่มขึ้นอย่างไรด้วยแพลงก์ตอนพืชที่ให้อาหารของพวกมัน และอีกครั้ง ความสัมพันธ์เข้าใกล้ ¾ อำนาจของกฎหมาย.
Ryan Hechinger จากสถาบัน Scripps Institution of Oceanography ในซานดิเอโก นักนิเวศวิทยาที่ไม่เกี่ยวข้องกับการวิจัย กล่าวว่า เขายังคงค้นคว้าวิจัยเพื่อตรวจสอบวิธีการในการศึกษานี้ แต่จนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่า Hatton และเพื่อนร่วมงานของเขา “ได้ค้นพบรูปแบบที่แพร่หลายซึ่งแสดงถึงลักษณะเฉพาะของระบบนิเวศที่หลากหลาย” เขากล่าว ตอนนี้เขากำลังคิดว่าเหตุใดรูปแบบจึงเกิดขึ้น
Hatton กล่าวว่าสิ่งที่ทำให้ความสัมพันธ์นี้ไม่ชัดเจน แต่เขาสงสัยว่าประสิทธิภาพพื้นฐานของระบบนิเวศนั้นเป็นหัวใจสำคัญของความสัมพันธ์
เสียงสะท้อนของกฎหมายสรีรวิทยาทำให้Just Cebrianจาก Dauphin Island Sea Lab บนชายฝั่ง Alabama รู้สึกสนใจ แน่นอนว่ามันอาจเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ เขากล่าว อย่างไรก็ตาม เขารำพึงว่าจำนวนมหาศาลของนักล่าและเนื้อเหยื่อ “อาจอยู่ภายใต้ข้อจำกัดทางเมตาบอลิซึมและสรีรวิทยาแบบเดียวกัน” เช่นเดียวกับการเติบโตและการเปลี่ยนแปลงขนาดของแต่ละสายพันธุ์
credit : linsolito.net pescalluneslanparty.com tomklaasen.net sharedknowledgesystems.com seasidestory.net sefriends.net coachfactoryoutletonlinestorez.net libertyandgracereformed.org professionalsearch.net sybasesolutions.com
